gönül

gönül, -nlü

a. 1. Sevgi, istek, düşünüş, anma, hatır vb. kalpte oluşan duyguların kaynağı: “Gönüllerin birbirine kaynaştığı o günler millî bayramlarımızdan biriydi.” -O. S. Orhon. 2. mec. İstek, arzu: Okumaya gönlün var mı?

gönül

< ET köñül: gönül. || göyil || göyn + || göyül || göyün || güyün || allah gönlüne rehem salmak: Allah gönlünü yumuşatmak || gönüllenmek: küsmek; darılmak; alınmak || gönüsüz: gönülsüz; isteksiz

gönül Alm. Gemüt

1. (Geniş anlamda) Duyguların, ruhsal kıpırdanmaların, iç çabaların taşıyıcısı. 2. (Gizemcilikte) Kişiyi Tanrı'yla, insanla ve dünyayla içten bir ilişki içine koyan, ruhun derinliklerindeki güç. 3. Duygu bağlılığı yetisi: duygunun bağlılık, birliktelik duyuran kavrayıcılığı.

göñül

Yürek.

Gönül Köken: T.

Cinsiyet: Kız Yürekte varsayılan sevgi, istek gibi duyguların kaynağı.

---

gönül ile benzer kelimeler

göñül birle, (göñül ile) İçten, gönülden, samimi olarak.

göñül dönmek, (göñlü dönmek, göñül bulanmak) Mide bulanmak, kusmak.

gönül var otluğa, gönül var bokluğa (konar) “iyi ve güzel şeyleri seven yüksek ruhlu insanlar olduğu gibi kötü ve pis şeylerden hoşlanan aşağılık insanlar da vardır” anlamında kullanılan bir söz.

aslan postunda, gönül dostunda “canlı, cansız her şeyin bir yakışığı vardır, insan onları bu durumda görmek ister” anlamında kullanılan bir söz.

deniz dalgasız olmaz, gönül sevdasız olmaz “her denizde az çok dalga bulunduğu gibi her gönülde de bir sevda vardır” anlamında kullanılan bir söz.

el vergisi, gönül sevgisi “bize bir şey verene, armağan edene karşı gönlümüzde sevgi uyanır” anlamında kullanılan bir söz.

er kocar, gönül kocamaz “kişi ihtiyarlar ama gönlü taze kalır, sevgisi eksilmez” anlamında kullanılan bir söz.

gönül açıklığı Fr. Autarcie

---