gönlü kararmak

açlıktan gözü (veya gözleri) dönmek (veya kararmak)

çok acıkmak: “Bu akşam açlıktan gözü dönmüş bir hâlde bir evin mutfağına girmişti.” -S. F. Abasıyanık.

gözü (veya gözleri) kararmak

1) başı dönmek, hafif baygınlık geçirmek: “Duvar tarafına doğru bir adım atarak evet cevabını veren Orhan'ın gözleri gene kararıyordu.” -P. Safa. 2) mec. umutsuzluğun veya aşırı bir isteğin etkisi altında ne yaptığını bilmez duruma gelmek: “İnsan sevgisi ne ka...

hava kararmak

1) güneşin batmasıyla ortalık kararmak: “Hava iyice kararmış, caddenin bütün elektrikleri yanmıştı.” -P. Safa. 2) gökyüzü iyice bulutlanmak.

içi kararmak

1) sıkılmak, bunalmak: “Hani bazı kadınlar vardır, hödük koca ile düşe kalka eblehleşir, içleri kararır, ispinoz gibi susar otururlar.” -H. Taner. 2) hiçbir şeyden tat alamaz olmak; 3) umutsuzluğa düşmek.

kalbi kararmak

1) inancını kaybetmek; 2) yüreği kararmak.

kararmak

(nsz) 1. Rengi karaya dönmek, siyahlaşmak. 2. Işık sönmek, kısılmak veya gücü azalmak: “Hava iyice kararmış, caddenin bütün elektrikleri yanmıştı.” -P. Safa. 3. Ateş sönmeye yüz tutmak. 4. mec. Kederlenmek, canı sıkılmak. 5. mec. Niteliğini yitirme...

kaş kararmak

Akşam karanlığı basmak.

Ufuk kararmak, karanlık basmak

ortalık kararmak

akşam olmak: “Ortalık kararana kadar kitap okurdum.” -A. Kutlu.