evin

evin

a. hlk. 1. Bir şeyin içindeki öz, lüp. 2. Buğday tanesinin olgunlaşmış içi, özü, habbe.

evin Fr. Substance
evin Fr. Pulpe
evin

1. Buğday tanesinin olgunlaşmış içi, özü. 2. Çok taneli başak: Şu buğday evinli. 3. Tohum. 4. Burçak başağı. 5. Ürün, tanelenmiş ürün: Yaylanın evini iyi olur. 6. Zeytin tanesi. 7. Hoşaf, komposto, çorba gibi yiyeceklerin içindeki taneler. 8. Saman haline gelmiş ot. 9. Ardıç meyvesi. 10. Yabanî ağaçların yenmeyen meyveleri.

evin

1. Yemek zamanı, öğün. 2. Kez, kere.

evin

1. Pişmiş yemeğin katı kısmı: Yemeğin evininden koyma, suyundan koy. 2. Yaprak dolmasının bulgurlusu.

evin

Gelişmiş, dolgun taneli olma durumu, verim: Bu yıl ekinler evinli.

evin Fr. nucelle, perisperme

(botanik)

Evin Köken: T.

Cinsiyet: Kız 1. Bir şeyin içindeki öz, cevher. 2. Buğday tanesinin olgunlaşmış içi, özü. 3. Çok taneli başak. 4. Tohum, tane.

---

evin ile benzer kelimeler

evin bağlamak ürün tanelenmek, tane bağlamak, olgunlaşmak. İçlenmek, dane tutmak, tohumlanmak.

evin elliği Ev halkı, ev içindeki insanlar.

evin evcer Yersiz, anlamsız, boş konuşmayı anlatır. Bereket anlamında kullanılır: Başakların evini evceri yok.

evin suyu bk. erlik suyu. bk. er suyu

evin yalım Fr. Pulpite

kırk evin kedisi birçok eve girip çıkan (kimse).

tok evin aç kedisi gereksinimi olmadığı hâlde açgözlülük eden.

---