ev sahibi

ev sahibi

a. 1. Evi veya konutu yasalara göre tasarrufu altında bulunduran, evin sahibi olan kimse: “Ev sahibimizden de böyle bir onarım isteyemezdik.” -A. Kutlu. 2. Kiradaki evin sahibi olan kimse veya kurum. 3. Konuk ağırlayan kimse, kurum, şehir vb.

---

ev sahibi ile benzer kelimeler

mal sahibi mülk sahibi, hani bunun ilk sahibi malı mülkü yüzünden kendini üzüntüye kaptırmamak veya malı mülkü ile övünmemek gerektiğini anlatan bir söz.

anamal sahibi a. tic. Anamalcı.

at at oluncaya kadar sahibi mat olur “bir çocuğu, bir işçiyi yetiştiren her bakımdan çok yorulur, yıpranır” anlamında kullanılan bir söz.

çoluk çocuk sahibi olmak evlenip eşi ve çocukları olmak.

değnek sahibi Osm. Sahib-i değnek Kaptanlık belirtisi olarak bir değnek taşıyan, kapudane, patrona ve riyale aşamalarındaki deniz komutanlarına verilen ad.

dert sahibi sf. 1. Üzüntüsü, sorunu olan. 2. Hasta.

dorum sahibi olmak Yapmadığı halde suç üstünde kalmak: Domburdadan ben oldum, dorum sahibi sen oldun.

döl döş sahibi olmak çocuk ve torunları bulunmak: “Gün gelir, evlenir, döl döş sahibi olur, durulur.” -C. Uçuk.

---