esas

esas Ar. es¥s

a. (esa:sı) 1. Bir şeyin özünü oluşturan ana öge, temel. 2. Bir iş veya sözde doğru biçim: Bu işin esası böyle değil. 3. sf. Ana, temel olarak alınan, başlıca, asal, esasi: Esas düşünce. Esas görev.

< Ar. esâs) esas, asıl

esas

< Ar. esâs: esas; esasen. || eses

---

esas ile benzer kelimeler

Cauchy esas değeri İng. Cauchy principal value ( )

esas belirti İng. cardinal sign Asıl belirti.

esas cümle bk. temel cümle

esas donlar İng. basic coat colours Tayın doğduğunda sahip olduğu ve yaşamı boyunca değişiklik göstermeyen, al, yağız, doru, izabel ve kula gibi donlar.

esas duruş a. ask. Dimdik, kımıldamaksızın durma, esas vaziyet.

esas fiil İng. stem, stemverb Herhangi bir yardımcı kelimeye ihtiyacı olmadan, kendi başına anlamı olan fiil: at-, biç-, bin-, çık-, gez-, gizle-, oyala-, uza-, yanaştır- gibi. Karşıtı yardımcı fiil’dir.

esas hücreler İng. exocrinocytus principalis anat. Mide, paratiroit bezi ve böbreğin toplayıcı borucuklarında asıl işlevi yerine getiren ana hücreler.

esas minör İng. principal minor Minörün yer aldığı satırların ve sütunların numaraları aynı olduğunda bu minöre denir.

---