eren

eren

a. din b. 1. Ermiş: “Bu adam vaktinin en büyük erenlerindendi.” -Ö. Seyfettin. 2. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse.

eren

Amaç, erek.

eren

Dirlik, erinç.

eren

Dost.

eren

Ölü çıkan eve komşuları tarafından götürülen yemek.

eren

Hayırlı çocuk.

eren

Kızılcık.

eren

Ölü çıkan eve getirilen yemek

eren

Ölü çıkan eve götürülen yemek

eren, (erenler)

1. Erkek. 2. Kahraman, bahadır, babayiğit. 3. Erler, yiğitler, kahramanlar. 4. Allaha ermiş kimse. 5. Rical, tecrübeli, akıllı kimseler.

Eren Köken: T.

Cinsiyet: Kız 1. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. 2. Deneyimli, akıllı kimseler. 3. Dost. 4. Hayırlı çocuk.Cinsiyet: Erkek 1. Erkek. 2. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. 3. Deneyimli, akıllı kimseler. 4. Dost. 5. Hayırlı çocuk.

Eren

Çorum ili, Alaca ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Eren

Kars ili, Digor ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

eren ile benzer kelimeler

alp eren Yiğit, bahadır.

eren erene turmak İki kahraman birbirine mukabil olmak, savaş için karşılaşmak.

eren evi Ölü çıkan ev.

eren peren Darmadağınık, karışık.

eren peren etmek Darmadağınık, karmakarışık etmek.

eren peren olmak Darmadağınık hale gelmek, perişan olmak. Çil yavrusu gibi dağılmak.

eren teren olmak Darmadağınık hale gelmek, perişan olmak.

---