engin

engin

(I) sf. 1. Ucu bucağı görünmeyecek kadar geniş, çok geniş, vâsi: “O engin denize benzersin ki yavaş yavaş coşar ve coşunca da pek hırçın olursun” -A. H. Müftüoğlu. 2. a. Açık deniz: “Enginden dönen deniz kuşları sessiz kanatlarıyla başımın üstünde dolaşıyorlar.” -R. N. Güntekin.

II) sf. hlk. 1. Değer ve fiyatı düşük olan: Engin mal. 2. Yüksekte olmayan, alçak (yer), ingin, münhat: “Engin olur bizim elin ovası / Yüksek olur yaylaların havası” -Halk türküsü.

engin Fr. Etendue
engin

Nezle.

engin

Değer ve fiyatı düşük olan şey (için).

engin

1. Alçak yer. 2. Geniş alan.

engin

1.bk. engi (I)-1. 2. Diş nezlesi. 3. Genellikle çene altının ve yüzün şişmesiyle beliren hastalık. 4. Ağır hasta, durumu ölüme yakın olan (kimse).

engin

Bulutlu hava.

engin

İyi, güzel, temiz, sağlam.

engin

Yatık kumaş.

engin

Alçak, çukur

engin

Alçak

engin

Çukur, alçak yer.

Engin Köken: T.

Cinsiyet: Kız 1. Açık deniz. 2. Çok geniş. 3. İyi, güzel, temiz, sağlam.Cinsiyet: Erkek 1. Açık deniz. 2. Ucu bucağı görünmeyecek kadar çok geniş. 3. İyi, güzel, temiz, sağlam.

Engin

Siirt ili, Dilektepe bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

engin ile benzer kelimeler

engin dallardan murt yememek yükseklerden uçmak, burnu büyük olmak: “Engin dallardan murt yemezdi. Onun alacağı kız ya çok zengin ya da tanınmış bir aileye mensup olmalıydı.” -O. Kemal.

engin enmek Nezleye tutulmak.

engin gönüllü sf. 1. Alçak gönüllü. 2. zf. Alçak gönüllü olarak: “Engin gönüllü davranıyorsunuz, bilgileriniz basit bir merakın ötesinde.” -A. Ümit.

engin olmag Nezleye tutulmak.

---