el

el

(I) a. 1. anat. Kolun bilekten parmak uçlarına kadar olan, tutmaya ve iş yapmaya yarayan bölümü: “El var, titrer durur, el var yumuk yumuk / El var pençe olmuş, el var yumruk” -Z. O. Saba. 2. Sahiplik, mülkiyet: Elden çıkarmak. Elimdeki bütün parayı bu eve yatırdım. 3. Kez, defa. 4. İskambil oyunlarında oynama sırası. 5. İskambil oyunlarında her bir tur. 6. Yönetim, baskı, etki: Bu topraklar düşman elinden kurtarıldı. 7. Bazı nesne ve araçların tutmaya yarayan bölümü: Kapı eli.

II) a. Yakınların dışında kalan kimse, yabancı: “Kâtip benim ben kâtibin el ne karışır!” -Halk türküsü.

III) a. 1. Ülke, yurt, il: “Çöller, Yemen ellerinden betermiş.” -A. Gündüz. 2. Halk, ahali. 3. hlk. Oba, aşiret: “Kalktı göç eyledi Afşar elleri / Ağır ağır giden eller bizimdir” -Dadaloğlu.


el Fr. Main
el

İlgi.


el

Memleket.


el

1. Çelik oyununda bir bölüm. 2. Birkaç kişinin kuvvetlerini denemeleri için belirli bir yerden attıkları demirden bir oyun aracı.


el

Bir yerde yaşayanlar, oturanlar.


el

Havan tokmağı.


el

1. Irgatın bir seferde biçtiği ekin bölüğü. 2. Evlek boyunca tohum saçarak gidiş ya da geliş,


el

Aynı cins yaprakların toplanması.


el

Neden, sebep: Senin elinden gördüğüm zararlar bini aştı.


el

El, yabancı


el

İl, ülke, yer


el

İl, memleket


el

< ET elig: el || eyl || el hamuri: adale ağrılarında ağrıyan kısma sarılmak üzere hazırlanan yağlı hamur || el mehsele: ziraat; çiftçilik || el ulaği: uşak; hizmetkâr || eli olmamak: fırsat bulamamak || elinden gelmemek: yapamamak; başaramamak


el

< ET el/il: memleket; yabancı. memleket; yabancı kimse


el

Yabancı, el


el

Yabancı


el

Şehir, diyar


el

Yabancı, dost olmayan


el

El // el ayah: el ve ayak, yürüyen ve tutan azalar; manivela, yardımcı // el pağlamak: muti olmak, emre hazır olmak


el İng. hand

İnsan ya da maymunlarda tutma organı olarak gelişmiş, avuç içi ve parmaklardan oluşan kolun uç bölgesi.


el İng. hand

İnsan kolunun bilekten parmak uçlarına dek uzanan, tutmaya yarayan bölümü.

I) Orakla ekin biçimi sırasında tarlanın biçiciler arasında bölünen kısımlarından herbiri. (Beyağıl *Ulukışla -Niğde)

II) 1. Leblebi ısıtılan araç. (*Güdül -Ankara) 2. Dibek tokmağı, (Güllüce *Gümüşhacıköy -Amasya; Salman *Akkuş -Ordu)


el İng. hand

İnsan ya da maymunlarda tutma organı olarak gelişmiş olan kolun uç bölgesidir. Avuç ve parmaklardan yapılmıştır.


el (I)

bk. il (I).


el (II)

il (II).


él

Yabancı, başkası


"el" karakter analizi

  • el, 2 karakter ile yazılır.
  • e harfi ile başlar, l harfi ile biter.

Karakter dağılımı

  • 'e', 'l', şeklindedir.
  • el kelimesinin tersten yazılışı ' le' diziliminde gösterilir.

(e,l) harflerinden ile oluşan bazı kelimeler

Zeliha
Köken: Ar.

Cinsiyet: Kız bk. Züleyha

zeli

Sülük.

Yenişeyhler

Çorum ili, Bayat ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

tüneldeki yılan

bk. Avrupa Para Yılanı Sistemi

tiyelli digiş
Fr. S. en surjet

el - Scrabble puan değerleri

HarfPuan
e1
l1
Toplam puan değeri2