ekmek

ekmek, -ği

(I) a. 1. Tahıl unundan yapılmış hamurun fırında, sacda veya tandırda pişirilmesiyle yapılan yiyecek, nan, nanıaziz: “Odayı, tatlı, sıcak bir kızarmış ekmek kokusu bürümüş.” -Y. Z. Ortaç. 2. mec. İnsanı geçindirecek iş, kazanç: “Biz iyi kötü tiyatroya bağlamışız ekmeğimizi.” -N. Cumalı. 3. hlk. Yemek, aş: “Ekmeği bizde yiyelim mi? Allah ne verdiyse.” -T. Buğra.

ekmek, -er

(II) (-i) 1. Bir bitkiyi üretmek için toprağa tohum atmak veya gömmek. 2. Toprağı ekip biçmek için kullanmak: “Ancak senede otuz dönüm ekebiliyor.” -M. Ş. Esendal. 3. (-e) Serpmek: Yemeğe biber ekmek. 4. mec. Bir şeyin başlamasına yol açacak sebepleri hazırlamak: Fesat tohumları ekenler... 5. argo Birini uydurma bir sebeple bırakıp gitmek, savuşmak, atlatmak: “Lale ile Günnur kendilerini ektiğim için müthiş içerlemişler.” -H. Taner. 6. argo Parayı boşuna harcamak, ziyan etmek. 7. argo Yarışta geçmek.

ekmek

Ekin ekmek

ekmek

Ekmek, sürmek

ekmek

1. Tohum atmak. 2. Dökmek, saçmak, serpiçtirmek. 3. Telef etmek, harcamak.

êkmek

Ekmek

---

ekmek ile benzer kelimeler

açıh ekmek Pide.

açın gözü ekmek teknesinde olur “kişinin tek düşüncesi, yaşaması için gerekli olan şeyi elde etmektir” anlamında kullanılan bir söz.

açın koynunda ekmek durmaz “kazancı yetmeyen kişi, eline geçeni hemen harcar, yarını için bir şey saklayamaz” anlamında kullanılan bir söz.

aş ekmek bk. aş etmek

başına ekmek çağırmak Geçim için gereken çalışmayı yapmamak, tembel olmak.

(bir şeye) tuz biber ekmek üzüntüyü, kusuru artıracak durum yaratmak.

(birinin) kanına ekmek doğramak 1) birinin ölümüne yol açarak sevinmek; 2) birini küçük düşürmek, birine zarar vermek.

(birinin) ocağına incir (veya darı) dikmek (veya ekmek) birinin evini barkını dağıtmak: “İhmal bütün ocaklara incir diker.” -Ö. Seyfettin.

---