ekin

ekin

a. 1. Tahılın tarlaya atıldığı andan harman oluncaya kadar aldığı durum: “Yağmur vaktinde ve yeterince yağmalı; ekinlere kına, pancarlara kurt düşmemeli.” -T. Buğra. 2. Kültür, hars.

ekin

Hububat bitkisi

ekin İng. culture

Tarihsel toplumsal gelişme süreci içinde yaratılan bütün özdeksel ve tinsel değerler ile bunları yaratmada, kullanmada, sonraki kuşaklara iletmede kullanılan, insanın doğal ve toplumsal çevresine egemenliğinin ölçüsünü gösteren araçların tümü.

ekin İng. culture

Bir toplumun tüm yaşam tasarımı ya da geçmişten aktardığı ve yeniden biçimleyerek geleceğe taşıdığı kalıt.

ekin Osm. hars

İnsan topluluğunun yazınsal, sanatsal ve tinsel ürünlerinin tümü.

ekin

Buğday.

Ekin Köken: T.

Cinsiyet: Kız 1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür.Cinsiyet: Erkek 1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür.

Ekin

Şanlıurfa ili, Yaylak bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

ekin ile benzer kelimeler

ekin adacığı İng. culture enclave' Toplumsal ayrım gözetme ya da coğrafyasal yalıtlanmışlık sonucu oluşup kendisini çevreleyen ekinden köklü ayrımlar gösteren yerel ekin.

ekin ayrıntıları İng. culture details Bir toplumun ekinsel özelliklerini oluşturan ikincil önemdeki öğeler. (Örneğin bir yemek kabının biçimi, genişliği, yapımında kullanılan gereç, yapım yöntemi, kullanılış biçimi vb.)

ekin başı Buğday başağı, başak.

ekin biçin Ekim, zer'iyyat, ekip biçme işi.

ekin biti a. hay. b. Buğday biti.

ekin bölgesi İng. culture area bk. uygarlık bölgesi.

ekin havızı Yağ, pekmez şerbeti ve undan yapılan muhallebi gibi hafif bir helva.

ekin iti a. Başını dik tutup herkese yüksekten bakan kimse.

---