eke

eke

sf. hlk. 1. Büyük, yetişkin, yaşlı, kart. 2. a. mec. Yaşı küçük olduğu hâlde sözleri ve davranışları büyükmüş gibi olan çocuk.

eke

Büyük kardeş, ağabey.

eke

Büyük, yetişkin, yaşlı, kart, olgun (insan ve hayvan).

eke

1. Kurnaz, açıkgöz (insan). 2. Tecrübeli, usta. 3. Zeki, çok bilgili (adam). 4. Dâhi. 5. Görgülü. 6.bk. ekece (I).

eke

1. Yaşı küçük olduğu halde sözleri ve işleri büyük olan (çocuk). 2. Çok konuşan, geveze, ukala.

eke

1.bk. ede (I)-1. 2. Küçük kardeş.

eke

Baş çoban.

eke

Kabadayı, efe halli.

eke

< ET eke: iri; büyük.

eke

1. Çok bilmiş olan, her işe karışan. 2. Kadının veya kocanın büyük kız kardeşi

eke

Küçükbaş hayvanların yıllanmış, olgunlaşmış olanı (Ç. Çiftliği)

eke

Çokbilmiş, bilgiçlik taslayan

Eke Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Bilgili, deneyli, olgun, yetişkin. 2. Kurnaz, açıkgöz kimse. 3. Bilmiş çocuk. 4. Dâhi.

Eke

Şanlıurfa ili, Şehitnusretbey bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---