efe

efe

a. 1. Yiğit, özellikle Batı Anadolu köy yiğidi, zeybek. 2. Ağabey. 3. Kabadayı: “Düğünevinin avlusuna girerken yeni düze inmiş efeler gibi nara attı.” -Ö. Seyfettin. 4. tar. Kaptan.

efe

Baba.

efe

Dede.

efe

Çoban köpeği.

efe

1.bk. ede (I)-2. 2.bk. ede (I)-4.

efe

1. Kadın erkek arasında kullanılan çağırma ünlemi. 2. Gelinin kayınbiraderini çağırmak için kullandığı sözcük.

efe

Evsiz barksız, işsiz güçsüz.

efe

Ağabey

efe

Kadınların fes çevresine bez, yağlık sararak yaptıkları bir çeşit baş bağı: Efe bağladım.

efe

Büyük kayın

efe

< ET aba: efe; baba. || efemgil: babam ve yakınları

efe

Türk gölge oyunu ile Ortaoyunu'nda görülen kabadayı tipi. Bunlara zeybek de denir. Heybetli görünüşleri ve mertlikleri ile kavgaları ayırır, sorunları çözümler.

Ortaoyunu) : Ortaoyunu ile Türk Gölge Oyunu'nda görülen kabadayı tipi. Bunlara Zeybek de denir. Heybetli görünüşleri ve mertlikleri ile kavgaları ayırır, sorunları çözümlerler.

Kar. Ort. O.) Karagöz ve Orta oyununda Batı Anadolu zeybek tipi.

Efe Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Batı Anadolu köy yiğidi. 2. Ağabey.3. Kabadayı.

Efe

Afyon ili, Şuhut ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---