edebiyat

edebiyat Ar. edebiyy¥t

a. (edebiya:tı) 1. Olay, düşünce, duygu ve hayallerin dil aracılığıyla sözlü veya yazılı olarak biçimlendirilmesi sanatı, yazın (II), gökçe yazın: “Edebiyat hocasıyken talebeme bu nesir sanatından bir defa bahsetmiştim.” -F. R. Atay. 2. Bir bilim kolunun türlü konuları üzerine yazılmış yazı ve eserlerin hepsi, literatür: Hekimlik edebiyatı. 3. mec. İçten olmayan, gereksiz, boş sözler.

edebiyat Fr. Littérature

1. Sanatça, yani insanda estetik duyguyu heyecana getirecek değerde meydana getirilmiş şiir, sahne eseri, hikâye, roman, söylev gibi nazım veya nesir halindeki eserlerin hepsi. 2. Bu eserlerin yer aldığı sanat kolu. 3. Bu sanatı ve bu eserleri inceliyen bilim. 4. Bu bilimi konu olarak ele alan kitap (EDEBİYATÇA, EDEBİYATLIK, Littéraire; EDEBİYATÇI, Littérateur). (Edebiyat kelimesi yabancı bir kelime olduktan başka anlam bakımından konusu ile de hiç bir ilgisi olmadığından, Türkçe karşılığının bulunması gereken terimlerden biridir. Bunu için şimdiye kadar Betikler, Yazınlar, Yazna gibi karşılıklar ileri sürülmüştür.)

---

edebiyat ile benzer kelimeler

edebiyat bilimci a. Edebiyat bilimi ile uğraşan kimse.

edebiyat bilimi a. Edebiyatın içinde yer alan konuları sosyoloji, psikoloji vb. bilim dallarının yöntemlerini de kullanarak araştıran, inceleyen, irdeleyen ve tahlil eden bilim dalı, yazın bilimi.

edebiyat dili Bak. Dil.

edebiyat kelimesi Fr. mot littéraire Yalnız edebiyatta kullanılan kelime.

edebiyat tarihi a. Bütün edebî hareketleri ve dönemleri, yazarları, şairleri, dil ve üslup özelliklerini açıklayan bilim dalı veya kitap, yazın tarihi: “Edebiyat tarihinde ise onun adına hiçbir türlü rastlayamazsınız.” -S. Birsel.

edebiyat türleri Fr. Genres littéraires Edebiyat eserlerinin ayrıldığı şiir, dram, hikâyeleme, öğretme, mektup ve sözenlik türleri.

edebiyat yapmak bir konu üzerinde gereksiz yere süslü sözler söylemek: “Biz edebiyat yapmıyoruz, gazetecilik ediyoruz, modern gazetecilik!” -M. Ş. Esendal.

edebiyat-ı Cedide bk. Servet-i Fünun.

---