ebeş

ebeş

1. Yaşı ile uygun söz söylemeyen ve her şeyi bilirim diyen. 2. Konuşurken hecelerin hakkını veremeyen, kekeme.

ebeş

1. Şişman, göbekli insan. 2. Çirkin, koca başlı.

ebeş

1. Gözlerinin önü kırmızıya çalar, kuyruğu, yelesi kır, sevimsiz kırmızı renkli at, öküz (insan için de kullanılır). 2. Alaca benekli, çilli hayvan.

ebeş

Beş taş oyunu.

ebeş

Kaşı, kirpiği olmayan: Ebesin biriydi.

ebeş

Ayıp, yüz kızartıcı

yatıştırabilmek (-i) Yatıştırma imkânı veya olasılığı bulunmak.
yatıştırabilme a. Yatıştırabilmek işi.
yaşanabilme a. Yaşanabilmek işi.
tepsicibaşı Saraydaki altın ve gümüş tepsilerin bakımı ve saklanması ile yükümlü görevli.
şeytan arabası Motorlu taşıt.