düzgü

düzgü

a. fel. ve top. b. Norm.

düzgü Fr. Rythme
düzgü

Çeyiz.

düzgü

Plan, tasarı

düzgü

1. Kıyafet, üst baş. 2.bk. düzen (VII)-3.

düzgü

Binaların kapı, tavan, dolap gibi doğrama, tahta kısmı.

düzgü Fr. norme

Bir topluluğun dilini sınırlayan ve konuşanları tarafından uyulmağa dikkat edilen özelliklerin bütünü.

düzgü İng. norm

1. Sayılamsal ortalama ya da tipik değer. 2. Yaş kümeleri ya da sınıf kümeleri gibi belli kümelerin ölçünlendirilmiş bir test uygulaması sonucu gösterdikleri ortalama başarı.

düzgü İng. norme

1-Yargılama ve değerlendirmelerin kendisine göre yapıldığı ölçüt; uyulması gerekli olan kural, yönerge. // Felsefede ahlak, estetik ve mantık düzgüleri söz konusudur, bu yüzden bu felsefe dalları düzgü koyucu (normatif) olarak adlandırılır.

düzgü İng. norm

Bir bireyin ırasını, davranışını ya da bir toplumun biçimini, işlevini yargılamada baş vurulan ölçü.

düzgü İng. norm

Bireyler arası ilişkileri ya da bir gidişi yöneten, yaptırıma bağlanmış davranış kuralları.

düzgü

Ayna

---

düzgü ile benzer kelimeler

benzeşik düzgü Fr. Homotone

düzgü grameri bk. Gramer.

düzgü kipler İng. normal modes Özdecikiçi titreşimleri birbirine dikey yapıp, Hamilton işlerini yalnızca kareler biçimine sokan titreşim boyutları bileşkeleri.

karıncıksal düzgü ağırlığı Fr. Bradyrythmie ventriculaire

tek düzgü Fr. Homotone

toplumsal düzgü İng. social norm Toplumun uygun görüp beğendiği ve kişilerin nasıl davranacaklarını belirleyen davranış ölçüleri. İng. social norm Toplumsal olarak yaptırıma bağlanmış her türlü davranış biçimi.

yağlı düzgü Krem, pudra vb. takımı.

yüzdelik düzgü İng. percentile norm Bir testten elde edilen ham puanın, düzgüsel kümeye göre yüzdelik değeri.

---