düzen

düzen

a. 1. Belli yöntem, ilke veya yasalara göre kurulmuş olan durum, uyum, nizam, sistem: “Bilhassa toprak ve silah meselelerinin bir düzene konmasını, hem de tezelden istediler.” -F. Otyam. 2. Soyut ve somut nesnelerin bir sıraya, bir hedefe, bir amaca göre sıralanması, konsept. 3. Yerleştirme, tertip: “Evin en bozuk düzeninde bile hastalığa mahsus birtakım aletler vardır.” -R. N. Güntekin. 4. Bir devletin belli başlı ilkeleri bakımından yönetimde tuttuğu yol, yönetim biçimi, rejim. 5. mec. Bir kimseye, bir kuruluşa karşı toplu olarak alınan gizli karar, dolap, komplo. 6. mec. Topluca ve gizlice yürütülen herhangi bir plan, dolap, komplo. 7. mec. Dolap, hile: “Hile, düzen dağarcığından elbette yeni bir şey bulup çıkaracak.” -E. E. Talu. 8. müz. Müzik aletlerinde ses ayarı, akort. 9. top. b. Toplumsal bir yapı içinde ögelerin bütüne, bütünün ögelere ve ögelerin birbirlerine göre ilişkileri: “Orta hâlli ailelerin kurduğu bu düzende herkesin bacası tüten, kapısı çalınan bir evi var.” -N. Meriç. 10. hlk. Alet edevat takımı. 11. hlk. Bez dokuma tezgâhı.

düzen Fr. Appareil
düzen Fr. instrument
düzen

Ova, kır, düzlük yer

düzen

Alet edevat takımı.

düzen

Bez dokuma tezgâhı.

düzen

Ev bark.

düzen

1. Yüksek dağların tepelerindeki düzlükler. 2. Dağların az meyilli olan yüzeyleri. 3. İki tepe arasındaki düz yerler, vadi. 4.bk. düz (III).

düzen

Taştan duvar örülürken, düzgün olması için en üst sıraya konulan çok yassı taşlar.

düzen

1.bk. düzen takan-ı. 2. Ufak tefek öte beri. 3. Çeyiz. 4.bk. düzgün (I). 5. Elbise. 6. Giyiniş. 7. Süs.

düzen

Alış veriş.

düzen

Dalyanlarda kullanılan sırma tel.

düzen

Tahıl yeşerdikten sonra hafifçe sulama.

düzen

Küllü su.

düzen

Eşya, ev eşyası

düzen

Plan, tasarı

düzen

Geçim, uyuşma

düzen

Gelin elbisesi

düzen

1. Atölye. 2. Tezgâh.

düzen

Gelin giysisi.

düzen

Düzen, düzgünlük

düzen

Düzen, tertip, nizam; düzene binmek

düzen

< ET tüzün: düzen; tertip; nizam. || düzene binmek: yoluna girmek

düzen

Dalavere, oyun

düzen İng. order

Öğelerin, belirlenmiş kurallara göre yerleşim durumu. Sıra kavramının tersine, her düzen doğrusal olmak zorunda değildir.

düzen İng. disposition
düzen

bk. yerleşim

düzen İng. order

1. Bir çok öğenin, içinde her birinin belli bir yeri bulunan bir birlik kurmak üzere az ya da çok sağlam bir biçimde bir araya konuluşu. 2. Bir çokluğun bir ereğe, bir amaca göre sıraya konuluşu. 3. (Toplumsal alanda) Yurttaşların uyması gereken kurallar toplamı; yurttaşların bu kurallara uyması durumu. 4. (Siyasada) Toplumsal yaşama ilişkilerinin bir halkın özniteliğine uygun olarak hukuk temelleri üzerine kurulması.

düzen Alm. Ordnung

(Resim, Heykel, Mimarlık) 1. Sanat yapıtında öğelerin dengeli kompozisyonu. 2. Yunan mimarlığında Dor, İyon ve Korent tapınak üslûpları için kullanılan sözcük.

düzen

nizâm. ~ kuralı: nizâmî hüküm.

düzen İng. order

Bir özdeği ya da dizgeyi oluşturan atomlar, moleküller gibi altkümelerin belli koşullar altında, doğa yasalarına uygun olarak birbirlerine göre dizilişlerine verilen genel ad.

düzen İng. order

yapıcılık: 1. Bir yapının bölümlerinin uyumlu, düzgün bir bütün oluşturacak biçimde bağdaştırılması 2. Çıkıntılı kısımların, özellikle sütunlarla saçaklığın değişik yapı biçemlerini belirleyen yerleştirme biçimi.

düzen İng. order

Soru ya da sınarlardan oluşan bir gözlem aracında belli kural ya da nicelemelere göre elde edilen dizim.

düzen Osm. intizam

Yazılacak, söylenecek düşünlerin, aralarındaki ilişkilerin gerektirdiği biçimde sıraya konulması; bu sıralama sonunda sağlanan durum.

düzen

Peşkir dokuma tezgâhı. (*Gerze -Sinop)

düzen

1. Akort. 2. Tertip, nizam, intizam. 3. Tedbir. 4. Ev bark. Tıynet, yaradılış, 6. Takım

---

düzen ile benzer kelimeler

alçak düzen bölgesi İng. low buildings zone iki kattan yüksek olmayan yapıların yer aldığı ve yapı düzeninin ancak bu yükseklikteki yapıların yapılmasına elverişli bulunduğu kent bölgesi.

almaçlı düzen Alm. Stützenwechsel (Mimarlık) Roman bazilikalarında, ortasahınları yansahınlardan ayıran sütun ve kemerlerin ya bir sütun bir kemer, ya da iki sütun bir kemer biçiminde sıralandığı düzen.

ataerkil düzen İng. patriarchy İlkel ortaklık düzeninin çözülmesi aşamasında ortaya çıkan ve oymağın yaşamının her alanında erkeğin egemenliğine dayalı olan toplumsal örgütleniş biçimi.

ayrışık düzen Osm. sebk-i mevsul Tümceleri ayrı ayrı ve kısaca olan yazı. Karşıtı bk. bağlaşık düzen.

bağlaşık düzen Osm. sebk-i mevsul Tümceleri birbirine bağlayarak gelişen yazı. Karşıtı: ayrışık düzen.

bakışık düzen İng. symmetrocal Simetrili. Her yandan, göze dengeli görünen; bir eksene iki yanda da eşit olan düzen.

bakışsız düzen İng. asymmetrical Simetrili olmayan. Bir eksene göre iki yanı göze eşit görünmeyen düzen.

Bir düzen Bir biçim.

---