düşman

düşman Far. duşm¥n

a. 1. Birinin kötülüğünü isteyen, ondan nefret eden, ona zarar vermeye çalışan kimse, yağı, hasım, antagonist, dost karşıtı: “Ben ki dans salonlarına, barlara düşman bir adamımdır.” -S. F. Abasıyanık. 2. Birbirleriyle savaşan devletler ve bu devletlerin asker, sivil bütün uyrukları: “Her sokak düşmanlarla doluyken o, sevinçli sevinçli şarkı söylüyor.” -A. Gündüz. 3. Aralarında birbirleriyle çatışmaya varacak ölçüde anlaşmazlık olan taraflar: “Dostumuza güvenmeyelim de düşmanımıza mı güvenelim?” -B. R. Eyuboğlu. 4. sf. Bir şeyin yaşamasına, barınmasına engel olan (güç, tutum vb.). 5. mec. Bir şeyi büyük ölçüde kullanıp tüketen kimse: Ekmek düşmanı. 6. mec. Bazı şeylerden nefret eden, tiksinen kimse: İçki düşmanı.

< Far. düşmân) düşman

---

düşman ile benzer kelimeler

ata dost gibi bakmalı, düşman gibi binmeli “çalışanınızı iyi beslerseniz onun gücü artar ve daha verimli işler yapar” anlamında kullanılan bir söz.

bin dost az, bir düşman çok “dostun ne denli çok olursa olsun onlardan zarar gelmez ama bir tek düşmanın olsa hep zarar görme tehlikesi içerisinde yaşarsın” anlamında kullanılan bir söz.

borç vermekle, düşman vurmakla “ yok edilir” anlamında kullanılan bir söz.

dost ağlatır, düşman güldürür “dost olan kimsenin söylediği söz, acı da olsa insanın iyiliği içindir.” anlamında kullanılan bir söz.

dost başa, düşman ayağa bakar “iyi bir görüntü verebilmek için her zaman temiz giyinip kuşanmak gereklidir” anlamında kullanılan bir söz.

dost bin ise azdır, düşman bir ise çoktur “dostlarını olabildiğince çoğalt, düşmanlarını olabildiğince azalt” anlamında kullanılan bir söz.

dost düşman zm. Herkes.

düşman ağzı a. 1. Düşmanın uydurduğu söz. 2. Bir durumu kötü gösteren söz.

---