düşkün

düşkün

sf. 1. Bir şeye kendini aşırı vermiş olan, çok bağlı, meraklı, tutkun: “Onlar kadar birbirine düşkün, birbirine uymuş bir çift daha ömrümde görmedim desem yeri vardır.” -H. E. Adıvar. 2. Geçim sıkıntısına düşmüş: “Eski arkadaşının düşkün bulunduğu hâlinden anlaşılıyordu.” -R. H. Karay. 3. Yoksulluk sebebiyle mutluluk ve refahını yitirmiş: “Zavallı, arabasını satmış, düşkün bir hâldeydi.” -Y. K. Beyatlı. 4. Yaşlılık, hastalık vb. sebeplerle çalışma gücünü yitirmiş: “Artık şimdi öyle düşkün bir babayım ki / Yüreğim hun, sayhalarım boğuk boğuktur” -E. B. Koryürek. 5. mec. Değer ve onurunu yitirmiş. 6. mec. Kötü yola düşmüş, ahlaksız: “Emniyet memurları Beyoğlu'nun çalgılı bahçelerinden yüz yirmi düşkün kız derleyip toplamış.” -Y. Z. Ortaç.

düşkün Fr. Caduc, que
düşkün

1. İhtiyar. 2. Halsiz, zayıf.

---

düşkün ile benzer kelimeler

yıldızı düşkün, (yılduzu düşkün) Talihsiz, bedbaht.

(bir şeye) düşkün olmak çok önem, değer vermek: “Şiire milletçe düşkün oluşumuzun sebeplerini araştırırken kafiye merakımıza takıldım.” -B. R. Eyuboğlu.

boğazına düşkün sf. Yiyip içmeyi çok seven (kimse), şikemperver: “Siz değilsiniz ama onun biraz olduğunu bilirsiniz.” -A. Gündüz.

canına düşkün sf. Kendine iyi bakan, kendini koruyan (kimse).

gırtlağına düşkün sf. Çok yiyip içen.

ısısı düşkün (iğiler) Fr. Décalorines

nefsine düşkün sf. 1. Bencil. 2. Dünya nimetlerine, bedensel hazlara düşkün.

süğsünü düşkün Umutsuz, üzgün.

---