dost

dost Far. d°st

a. 1. Sevilen, güvenilen, yakın arkadaş, gönüldaş, iyi görüşülen kimse, düşman karşıtı: “Dostlar beni hatırlasın.” -Âşık Veysel. 2. Erkek veya kadının evlilik dışı ilişki kurduğu kimse, zamazingo: “Bir dostu vardı, belalı, çapkın bir delikanlı.” -H. R. Gürpınar. 3. Sahibine sevgi gösteren hayvan: Köpek insan dostudur. 4. Bir şeye aşırı ilgi duyan, koruyan kimse: Kitap dostu. 5. sf. İyi geçinen, aralarında iyi ilişki bulunan: “Yüzleri tatlı, dilleri tatlı, dost insanlardı bunlar.” -T. Buğra.

< Far. dûst) dost

Dost Köken: Far.

Cinsiyet: Erkek Sevilen, güvenilen yakın arkadaş.

---

dost ile benzer kelimeler

aç ile dost olayım diyen peşin karnını doyursun “ilişki kuracağımız kimsenin sağlama olanağı bulunmayan şeyi, ona güvenmeden kendimiz sağlamalıyız” anlamında kullanılan bir söz.

ata dost gibi bakmalı, düşman gibi binmeli “çalışanınızı iyi beslerseniz onun gücü artar ve daha verimli işler yapar” anlamında kullanılan bir söz.

ayıpsız dost isteyen dostsuz kalır “her şeyin en güzelini ve kusursuzunu arayanın, kimi zaman eli boş kalır” anlamında kullanılan bir söz.

bin dost az, bir düşman çok “dostun ne denli çok olursa olsun onlardan zarar gelmez ama bir tek düşmanın olsa hep zarar görme tehlikesi içerisinde yaşarsın” anlamında kullanılan bir söz.

dost acı söyler “yakınlarımız, eksikliklerimizi çekinmeden söylerler” anlamında kullanılan bir söz.

dost ağlatır, düşman güldürür “dost olan kimsenin söylediği söz, acı da olsa insanın iyiliği içindir.” anlamında kullanılan bir söz.

dost başa, düşman ayağa bakar “iyi bir görüntü verebilmek için her zaman temiz giyinip kuşanmak gereklidir” anlamında kullanılan bir söz.

dost bin ise azdır, düşman bir ise çoktur “dostlarını olabildiğince çoğalt, düşmanlarını olabildiğince azalt” anlamında kullanılan bir söz.

---