direnç

direnç, -ci

a. 1. Dayanma, karşı koyma gücü, mukavemet: “Başarısızlık benim bilmediğim bir virüs, buna karşı direncim yok.” -E. Şafak. 2. fiz. Bir nesnenin elektrik akımına karşı dayanma özelliği, mukavemet, rezistans. 3. fiz. Bir çevrime istenilen değerde ek direnç katmak için kullanılan düzen, mukavemet, rezistans.

direnç İng. resistance

Bir nesne içinden, birim nicelikte kıvıl akımın geçebilmesi için gerekli kıvıl gerilim olarak ölçülen özellik: (R = V / l).

direnç İng. resistance

Bir nesnenin, elektrik akımına karşı durma özelliği; bu özelik, çevrimindeki akım yeğinliğinin azalması ile kendini belli eder.

direnç İng. resistance

Bir nesneden birim nicelikte elektrik akımı geçebilmesi için gerekli olan gerilim.

direnç Osm. mukavemet

Karşısındakinin gücüne ve saldırısına karşı koyma gücü.

direnç İng. resistance

Birimi Ohm olan, bir nesnenin elektrik akımına karşı koyma gücü.

direnç İng. resistance

1. Kuvvete ya da dış koşullara karşı koyma. 2. Bir iletkenin elektrik akımının geçirilmesine karşı koyması.

direnç İng. resistance
direnç İng. resistance

Bir dış etkiye karşı gösterilen tepki.

direnç Osm. mukavemet

(iletkenlerin -i) (fizik)

direnç İng. resistance

(Freud) Bilinçaltında yatanların ortaya çıkarılması çabalarına karşı koyma.

direnç İng. resistance, electrical resistance

Sinema/TV. İçinden elektrik akımı geçen bir iletkenin, bu akıma karşı koyması durumu.

direnç İng. resistance

1. genel uygulayım: Bir gücün etkisine karşı koyan güç. 2. elektrik: Bir nesneden birim nicelikte elektrik akımı geçebilmesi için gerekli olan gerilim.

direnç İng. resistance

Tür, ırk, familya ve bireylerde hastalık etkenlerine ve enfeksiyöz olmayan hastalık sebeplerine karşı vücudun mukavemeti.

direnç İng. resistance

Bir derinliğine görüşmede ya da oturum kümelerinde bireyin çeşitli nedenlerle gereken bilgileri vermeyerek kendini açıklamaktan kaçınması.

Direnç Köken: T.

Cinsiyet: Erkek Dayanma, karşı koyma gücü.

Direnç Osm. Mukavemet

---

direnç ile benzer kelimeler

artık direnç İng. residual resistance Bir metalin elektriksel direncinin düşük sıcaklıklarda kalan, sıcaklıktan bağımsız bölüğü.

ayarlı direnç İng. potentiometer Elektrik akımına karşı koyabilme oranı ayarlanabilen direnç türü.

balast direnç , -ci a. fiz. Gerilimin büyük değişimlerinde, devredeki akımı sabit tutmak için konulan direnç.

bilinçli direnç İng. conscious resistance Sağaltana karşı duyulan güvensizlik ya da utanç duygusunun etkisiyle, sağaltana verilmesi gereken bilgileri saklama.

direnç düzeyi bk. direnç noktası

direnç (elektriksel) İng. resistance (electrical) Maddenin elektriği iletme yeteneğinin bir ölçüsü; direnç ne kadar düşükse elektrik iletkenliği o kadar yüksektir.

direnç faktörü İng. resistance factor Birçok bağırsak bakterilerinde bulunan ve antibiyotiklere dayanıklılık faktörü taşıyan plâzmitler. R faktörü, rezistans faktörü. İng. İng. resistent factor Birçok bakteride bulu...

direnç fırını İng. resistance furnace İçinde ısıtıcı öğe olarak, uygun elektrik dirençli metal parçalar kullanılan fırın.

---