diñ

diñ

bk. di

din Ar. d³n

(I) a. (di:ni) 1. din b. Tanrı'ya, doğaüstü güçlere, çeşitli kutsal varlıklara inanmayı ve tapınmayı sistemleştiren toplumsal bir kurum, diyanet: “Her dinin mabetleri bütün müminlere açıktır.” -H. C. Yalçın. 2. din b. Bu nitelikteki inançları kurallar, kurumlar, töreler ve semboller biçiminde toplayan, sağlayan düzen: “Yazık ki bu sanat ve din bahsinde bana arkadaşlık edecek kültürde değil.” -R. H. Karay. 3. mec. İnanılıp çok bağlanılan düşünce, inanç veya ülkü, kült.

din Fr. dyne

(II) a. fiz. C.G.S. sisteminde 1 gramlık bir kütlenin hızını saniyede 1 santimetre artıran güç birimi: Bir nevton 105 din'e eşittir.

din

(III) a. hlk. Bir şeyin en yüksek ve sivri noktası.

din

(IV) a. hlk. İlmek.

din

İlmek.

din

Dinlenme, durgunluk.

din

Bir şeyin en sivri ve yüksek noktası.

din

Uzun zaman kapalı kalmış susuz kuyu, mağara gibi yerlerdeki karbondioksitli pis hava: Kuyunun dini insan ve hayvanı öldürür.

din

(< Ar. dîn) din

din Fr. dyne

(fizik)

din İng. religion

1. İnsanların anlayamadıkları, karşısında güçsüz kaldıkları doğa ve toplum olaylarını, tasarladıkları doğaüstü, gizemsel nitelikli güçlerle açıklamaya yönelmeleri olgusu. 2-Bu nitelikteki tasarımların kurallar, kurumlar, törenler ve simgeler biçiminde örgütlenmesini sağlayan düzen.

dîn İng. religion

Görünen, görünmeyen doğaüstü güç, nesne ya da varlığa inanma nedeniyle doğmuş olan ve bireylerin gerek birbirleriyle, gerek çevreleriyle ilişkilerini birtakım kutsal uygulama ve davranışlarla düzenleyen, sağlayan evrensel olgu. bk. ilkel din, halk dini, arınma, kurban, sakınma, krş. büyü, tören, kutyasak, muska.

---

diñ ile benzer kelimeler

din din Buyurun (yemek için).

atma Recep, din kardeşiyiz argo “söylediklerin hep yalan, hep abartma ancak biz bunun farkındayız” anlamında kullanılan bir söz.

bireysel din İng. individualistic religion Uygulama ve törenleri, din adamları dışındaki kişilerce yönetilen din. krş. şaman dini, toplumsal din.

din adamı a. din b. Mesleği dinle ilgili işler olan görevli: “Din adamları halk üzerinde büyük bir telkin kudretine sahiptirler.” -M. Kaplan.

din baronu a. Dinî duyguları kendi çıkarı için sömürüp zenginleşen kimse.

din bilgisi İng. religion Öğrencilere İslam dininin temellerini öğretmek, bu dine özgü ahlak ilkelerini kavratmak, onları yanlış ve boş inançlardan uzaklaştırmak amacıyla isteğe bağlı olarak okutulan ders.

din birliği a. din b. Aynı din etrafında oluşturulan inanç gücü.

din dışı sf. din b. Dinle ilişiği olmayan, ladinî: Din dışı edebiyat.

---