diken

diken

a. 1. Bazı bitkilerin dal, yaprak, meyve kabuğu vb. bölümlerinde ve bazı hayvanların derisinde bulunan sert, ucu sivri ve batıcı çıkıntılardan her biri: Gül dikeni. Kirpinin dikenleri. 2. Bu çıkıntıları çok olan bitki.

diken

Yokuş.

diken

Sarı.

diken Osm. şevk

(botanik)

diken

hlk. Papillomatozis.

diken

1. Kılçık. 2. Arı ve buna benzer zokucu hayvanların iğnesi

Diken Köken: T.

Cinsiyet: Erkek Kimi bitkilerin dal, yaprak, meyve kabuğu gibi bölümlerinde ve kimi hayvanların derisinde bulunan sert, sivri çıkıntı.

Diken Osm. Şevk

---

diken ile benzer kelimeler

(birinin) tüyleri diken diken olmak üşümekten veya korkmaktan vücuttaki kılların dipleri kabarıp kıllar dikilmek: “Hayret! Bu tür yakıştırmalardan tüylerimin diken diken olduğunu sanırdım.” -A. Ağaoğlu.

(birinin) tüylerini diken diken etmek korkutmak, tiksindirmek: “Ne vahşi, ne korkunç; insanın tüylerini diken diken eden bir ölü sessizliği var.” -O. V. Kanık.

diken diken sf. 1. Dikeni bol. 2. Dik duruma gelmiş, dikleşmiş: “Savcı, bıyıkları, saçları , dinliyordu.” -A. Gündüz.

diken diken olmak dik duruma gelmek, dikleşmek: “Kâhyamın, pos bıyıkları kirpi sırtı gibi diken diken oldu.” -R. H. Karay.

abdominal diken Lat. abdominal spina Balık vücudunun karın bölgesinde yer alan bir diken.

bir ağaçta gül de biter diken de “bir aileden iyi adam da çıkar, kötü adam da” anlamında kullanılan bir söz.

diken ağacı Akasya.

diken altı çukuru İng. fossa infraspinata anat. Kürek kemiğinin yan yüzünde, spina scapulae'nin arka tarafında bulunan çukurluk, fossa infraspinata.

---