dayı

dayı

a. 1. Annenin erkek kardeşi. 2. sf. hlk. Cesur, yiğit. 3. ünl. hlk. Yaşlı erkeklere söylenen bir seslenme sözü: “O kadarcık okumaktan kanun anlaşılsa avukata ekmek mi kalırdı, dayı!” -S. F. Abasıyanık. 4. mec. Kayırıcı: “Bunların çok bariz olan bir tarafı da siyasi dayıları sık sık değiştirmeleridir.” -P. Safa. 5. argo Kabadayı. 6. tar. Osmanlı Devleti'nde Tunus, Cezayir ve Trablusgarp'ta seçimle başa getirilen yönetici.

dayı

1. Güzel, iyi. 2. Cesur, babayiğit: Allah için dayı adamdır. 3. bk. dayıbaşı.

dayı

Amele başı

dayı

1. Gösterişli, hoş, güzel: Çiçekler dayı dayı kokar gâri. 2. Eliaçık.

dayı İng. Dey

Osmanlılar döneminde Tunus, Cezayir ve Trablusgarp'ta yerli ileri gelenlerce seçimle başa geçirilen yöneticilere verilen san.

Dayı Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Annenin erkek kardeşi. 2. Birini kayırıp koruyan saygın kimse. 3. Kabadayı, külhanbeyi. 4. Güzel, iyi.

---

dayı ile benzer kelimeler

dayı dayı Yeni yürümeye başlayan çocukların ayakta durması için söylenen söz, tay tay.

dayı durmak Yeni yürümeye başlayan çocuk iki ayak üzerinde durmak, tay durmak

dayı kızı a. Dayının kızı: “Bizim dayı kızları çok şımarıktır.” -H. E. Adıvar.

dayı oğlu a. Dayının oğlu, dayızade.

köprüden (veya köprüyü) geçinceye kadar ayıya dayı derler “kişi işini gördürünceye kadar yardım beklediği kimseyle iyi geçinir” anlamında kullanılan bir söz.

---