çul

çul Ar. c°l

a. 1. Genellikle kıldan yapılmış kaba dokuma: “Geceleri Ali, bir çula bürünerek yatıyordu.” -Ö. Seyfettin. 2. Kıldan veya yünden yapılmış hayvan örtüsü: Ata çul örtmek. 3. esk. Tekke mensuplarının büründüğü örtü. 4. tkz. Giyim, giysi.

çul

1. İç çamaşırı. 2. İçine bez doldurulan minder. 3. Elbise.

çul

Minder.

çul

Çul; atın eğer örtüsü; ince minder; eskimiş giyim eşyası. || çul çapıt: değersiz giyim eşyası

çul

Kendirden dokunmuş kilim

çul

1. Kışın, köpeklerin üşümemesi için sırtlarına geçirilen, bezden yapılmış bir örtü. (Erenköy, Yayla -Eskişehir) 2. Saman taşımak için kullanılan çuval. (Beyağıl *Ulukışla -Niğde) 3. Keçi kılından yapılmış kilim. (Eksile, May *Çumra -Konya) 4. Eski kumaş ve bezden yapılan yaygı. (*Terme -Samsun)

---

çul ile benzer kelimeler

çul çaput a. 1. Dokunmuş eski eşya veya eski giysi: “Halk onları hiçbir zaman aç bırakmaz. Çul çaput kabîlinden de olsa öteberi vererek sevabına giydirir.” -R. N. Güntekin. 2. Her türlü dokunmuş kumaş.

çul çay Ayrı ayrı.

çul çıynamak Birine rica için evine gitmek, hatırını sayıp odasına varmak

çul içinde arslan yatar “bir kimsenin değeri, kılık kıyafeti ile değil kişiliğindeki cevherle ölçülür” anlamında kullanılan bir söz.

çul-çaput Paçavra, bezli nesneler

küheylan at, çul içinde de bellidir “cevherli insan, kılık kıyafeti düzgün olmasa da değerini yitirmez” anlamında kullanılan bir söz.

---