çırpmak

çırpmak, -ar

(-i) 1. Halı, kilim vb. şeyleri hızla ve kesik kesik silkelemek. 2. İki şeyi birbirine çarpmak: “Ali Bey ellerini çırptı, Elif Hanım, hepimize kahve diye seslendi.” -H. E. Adıvar. 3. Bir şeyin ucundan bir parça kesmek: Ağacın dallarını çırpmak. 4. Sulu yiyecekleri hızla ve sürekli olarak çatal, kaşık vb. ile karıştırmak. 5. mec. Çalmak, hırsızlık etmek. 6. sp. Güreşte rakibinin kollarını beli hizasında sımsıkı kavrayarak minderde kendi üzerinden sağa ve sola sırtüstü savurmak.

çırpmak

1. Badana yapmak: Evi çırptık. 2. Evi temizlemek: Bugün evi çırptım.

çırpmak

Düzeltmek: Bu duşların çoğu da çırpılmış.

çırpmak

Tüketmek: Kirazı üç çocuk çırpıvermiş.

çırpmak

Çamaşır yıkamak.

çırpmak

Kan almak için ustura ile vücudu kesilmek.

çırpmak

Silkelemek

çırpmak

Kesmek

---

çırpmak ile benzer kelimeler

bağ çırpmak Bağ budamak

boğ çırpmak Bağ budamak

çalıp çırpmak hırsızlık yapmak: “Müşteri ise her zamanki oyunbazlığıyla çalıp çırptıklarını eve yığıyordu.” -İ. O. Anar.

el çırpmak 1) alkışlamak, tempo tutmak: “Bir köylü oturduğu yerde cura çalıyor, birkaç delikanlı etrafında el çırparak ayak vurarak türkü söylüyorlardı.” -R. N. Güntekin. 2) birini çağırmak için ellerini birbirine vurmak.

kanat çırpmak 1) uçmak; 2) kanatlarını hareket ettirmek: “Komşunun kazları birikintilerde kanat çırpıp bağırıyordu.” -R. Enis. 3) mec. yeni bir başlangıç yapmak.

tozunu çırpmak Dövmek.

---