çene

çene Far. ç¥ne

a. 1. Canlılarda baş bölümünde yer alan, kemik veya kıkırdak ile desteklenen, altlı üstlü dişleri taşıyan ve ağzın kapanıp açılmasını sağlayan kasları üzerinde barındıran iki parçaya verilen ad: “Çenesinin, başının bütün iskeleti peksimeti çiğnedikçe daha açık olarak meydana çıkıyordu.” -H. E. Adıvar. 2. Mengene, kerpeten vb. araçların eşyayı sıkıştıran karşılıklı iki parçasından her biri. 3. den. Baş bodoslamasının omurga ile birleştiği yer, çarık. 4. mec. Çok konuşma huyu, gevezelik: Sende de çene var ha! 5. hlk. Köşe.

çene Fr. Mâchoire
çene Fr. Mandibule
çene Fr. Menton
çene Fr. Maxillaire
çene

Çok konuşan, geveze (kimse)

çene İng. jaw

1. Omurgalılarda kemik ya da kıkırdak ile desteklenen, dişleri taşıyan ve ağzın açılıp kapanmasını sağlayan yapı. 2. Omurgasızlarda bu görevi taşıyan benzer yapı.

çene

Ağız boşluğunun alt ve üst kısmında diş ve dudaklarla çevrilmiş bulunan ve konuşma sırasında ağzın rahatlıkla hareketini sağlayan organ. Çenenin alt kesimi alt çene; üst kesimi de üst çene diye adlandırılır.

çene Osm. fek

(biyoloji)

çene Osm. fek

(biyoloji)

çene İng. jaw

Omurgalılarda kemik veya kıkırdakla desteklenen, dişleri taşıyan ve ağzın açılıp kapanmasını sağlayan yapı.

çene

Azerbaycan Türkçesi: çänä; Türkmen Türkçesi: enek; Gagauz Türkçesi: çenä; Özbek Türkçesi: cağ; Uygur Türkçesi: iňäk; Tatar Türkçesi: kaznalık ~ teş kaznası ~ iyäk; Başkurt Türkçesi: yaňaq; Kmk: çene ~ yayak süyek; Krç.-Malk.: cayak süyek; Nogay Türkçesi: yak; Kazak Türkçesi: jak; Kırgız Türkçesi: caak; Alt:: aldığı t'aak ~altıgı t'aak; Hakas Türkçesi: naah (söögî); Tuva Türkçesi: segel; Şor Türkçesi: naak söögü; Rusça: çelyust

I) Keçe üzerine süsleme yapılan renkli keçe parçası. (*Yalvaç -Isparta)

II) 1. Kapı dilinin oturduğu köşeli demir. (İlyaslı -Uşak) 2. Saban demirinin takıldığı ökçe bölümü. (Aşağıdinek *Şarkikaraağaç -Isparta)

III) Koyun çanı. (Adalıkuzu *Güdül -Ankara) 2. Kapı dilinin oturduğu köşeli demir. (İlyaslı -Uşak) 3. Saban demirinin takıldığı ökçe bölümü. (Aşağıdinek *Şarkikaraağaç -Isparta)

çene İng. Jaw

1. Omurgalı hayvanlarda kemik ya da kıkırdak ile desteklenen, dişleri taşıyan ve ağızın açılıp kapanmasını sağlayan yapı, 2. Omurgasız hayvanlarda buna benzeyen yapı.

çeñe

1. Köşe: Çeneyi dönünce okul görünür. 2. Arazide burun halindeki çıkıntı.

çeñe

Koyun kenesi.

çeñe

Su arklarının kenarı: Arkın çeñesine hayvan bağlama.

çeñe

Sabanın, sürgü demiri takılan ucu, eğek.

çeñe

Uç, taraf

---

çene ile benzer kelimeler

alt çene a. anat. İnsan ve hayvanlarda yiyecekleri çiğnemeye yarayan, oynayabilen çene. Ağzın alt kısmını oluşturan ve konuşma sırasında ağzın rahatlıkla hareketini sağlayan organ. bk. çene. Azerbaycan Türkçesi: alt çä...

alt çene açısı Fr. Gonion

alt çene bucağı Fr. Gonion

alt çene diş kemeri İng. arcus dentalis inferior anat. Tüm alt çene dişlerinin oluşturduğu kemer, arkus dentalis inferiyor.

alt çene dişleri sinir ağı İng. plexus dentalis inferior anat. N. alveolaris mandibularis’in alveoler kollarının oluşturduğu sinir ağı, pleksus dentalis inferiyor.

alt çene kemiği İng. mandibula anat. Yüz iskeletinin alt kısmını oluşturan yassı ve çift kemik, mandibula.

alt çene kemiği açısı İng. angulus mandibulae anat. Ramus mandibulae'nin arka kenarıyla alt kenarı arasında oluşan açı, angulus mandibula.

alt çene kısalığı İng. brachygnathia inferior Alt çene kemiğinin doğuştan kısa olması. Sığır ve koyunlarda rastlanan bir doğuştan yapılış bozukluğu iken, uzun burunlu köpeklerde ırk özelliğidir, brakignati inferiyor

---