çat

çat

(I) a. Sert bir şeyin kırılırken çıkardığı ses.

II) a. hlk. İki yolun veya iki derenin birleştiği yer, kavşak.

çat

Eski bez parçası.

çat

1. İki dere veya iki yolun birleştiği yer. 2. Orta yer. 3. Köşebaşı. 4.İki tepe arasındaki geçit. 5. Tam karşı, yüz.

çat

1. Kuyruk sokumu. 2. Bel.

çat

Çakıl, küçük yuvarlık taş.

çat

Çetin, sert.

çat

Ateş.

çat

Soğuk almaktan meydana gelen bir hayvan hastalığı.

çat

Mısır unundan yapılan fırında pişirilen büyük, uzun ekmek.

çat

Özek, odak, merkez.

çat

Orta yeri: Anlının çatına; alnının çatı: Alnının ortası

çat

hlk. 1. Hayvanın beli. 2. Bel salıklığı.

Çat

öz. a. Erzurum iline bağlı ilçelerden biri.

Çat

Adıyaman ili, Sincik ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Çat

Nevşehir ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Çat

Şanlıurfa ili, Ovacık bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Çat

Tokat ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

çat ile benzer kelimeler

çat orada çat burada çat kapı arkasında çok çabuk yer değiştiren bir şeyin durumunu anlatan bir söz: “Sizin sevgili bir yerde durmaz, dır.” -O. C. Kaygılı.

çat etmek “çat” diye ses çıkarmak. Dönmek.

çat kapı zf. Beklenmedik bir zamanda kapıyı çalarak.

çat pat sf. 1. Yarım yamalak: “Çat pat İngilizcesi olduğundan, onu tutmuş, Harbiye nezaretiyle işgal karargâhı arasında irtibat zabiti yapmışlardı.” -A. İlhan. 2. zf. Az çok ve yalan yanlış biçimde, çatra patra. 3. zf. Ara sıra. 4. zf. Uygunsuz zama...

çat yol bk. çat (I) -1

pat çat Tek tuk, ara sıra. Tek tük.

---