çangal

çangal

(I) a. sp. Ayakta güreşirken karşı güreşçinin koltuğu altından bir kolu sokarak bir ayakla o güreşçinin bir bacağına çengel taktıktan sonra onu öne doğru eğip başı üzerinden atma oyunu.

çangal Far. çeng¥l

(II) a. bit. b. 1. Dallı budaklı ağaç. 2. hlk. Fasulye sırığı, sırık.

çangal

1. Dallı budaklı, eğri ağaç. 2. Fasulye sırığı, sırık. 3. Tarlayı korumak için dallı budaklı çam ağaçlarından yap ilan çit.

çangal

1. Çengel. 2. Sucuların su taşımakta kullandıkları ucu çengelli deynek. 3. Boyunduruk.

çangal

1. Kuzusu ölmüş sağmal koyun. 2, İnce kemikleri çıkmış hayvan veya insan. 3. Cılız, arık, büyük boynuzlu öküz. 4. Çift sürmekten bezmiş öküz.

çangal

Güreşte bir ayak oyunu, çelme takma.

çangal

Dere dibi.

çangal

Uzun, ince sırık.

çangal

Güreşte bir oyun.

< Far. çengâl) çengel

çangal

Ayakta güreşirken karşı güreşçinin koltuğu altından bir kolu sokarak bir ayakla o güreşçinin bir bacağına çengel taktıktan sonra onu öne doğru eğip başı üzerinden atma işlemi.

çangal

1. Evlerin yakınlarına dikilerek fasulya kurutmakta kullanılan çok dallı ağaç. (Esat çiftliği *Terme -Samsun) 2. Üzerine sarılarak yükselmelerini sağlamak amacıyla fasulya teveğinin yanına dikilen iki metre kadar uzunlukta deynek. (Derekuşculuk *Görele -Giresun)

Çangal Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Dallı budaklı, eğri ağaç. 2. Çok zayıf. 3. Dere dibi.

---

çangal ile benzer kelimeler

çangal almak Çelme takmak.

çangal çalmak Kuyuya düşen bir şeyi çengelle çıkarmağa uğraşmak.

çangal çımbal Üstüste sımsıkı toplanmayı anlatır: Sığırlar soğuktan olmuşlar.

çangal çungal 1. Karmakarışık. 2. Eğri büğrü. 3. Çengelli. çañgal çuñgal Salkım salkım anlamında kullanılır.

çangal fasilesi Sırık fasulyesi.

çañgal mañgal Karmakarışık.

---