bozuk

bozuk, -ğu

(I) a. 1. Madenî para, bozuk para: “Hiç olmazsa birkaç kuruş bozuk ver!” -M. Ş. Esendal. 2. sf. Bozulmuş olan: “Daracık ve bozuk kaldırımlardan çamurlu sular akıyordu.” -T. Buğra. 3. sf. Görevini yapamaz duruma gelmiş (organ): “Ağzındaki birkaç bozuk dişten şüphe ettim.” -R. N. Güntekin. 4. sf. mec. Kötümser, gergin, huzursuz, karışık: “Bozgun sırasında Ankara'da meclisin havası pek bozuktu.” -F. R. Atay. 5. sf. mec. Kızgın, sıkıntılı: “Süleyman'ı adada yüzü o kadar bozuk ve korkunç buldu ki.” -H. E. Adıvar.

bozuk, -ğu

(II) a. müz. Türk halk müziğinde, bağlamadan biraz büyük ve meydan sazından küçük dokuz telli bir saz.

bozuk Fr. peccant
bozuk Fr. Abaliéné
bozuk

Uzun hava.

bozuk

Bağlamanın bir çeşidi.

bozuk

1. Bakire olmayan kız. 2. Kötü kadın.

bozuk

1. Ekini biçilip alınmış tarla. 2. Ekin kaldırma, ürün alma zamanı, sonbahar.

bozuk

Eski tip av tüfeği.

bozuk

Armut.

bozuk

Ekin ya da ürün kalktıktan sonraki tarla.

bozuk İng. down
bozuk İng. distorted

Bozulmaya uğramış olan.

Halk edebiyatı terimi) Türkü çeşitlerinden biri.

bozuk Fr. incorrect

1. Biçimsel ve dilsel yanlışlıkları bulunan (anlatım). 2. Halk yazınında bağlamadan biraz büyük, meydan sazından küçük, en çoğu üçer üçer çekilmiş dokuz telli bir saz.

bozuk

Tambur benzeri, uzun saplı bağlama. (Seydömer -Kütahya)

bozuk

Tanburaya benzer bir çeşit saz.

---

bozuk ile benzer kelimeler

ağzı bozuk sf. Küfürbaz: “Haşarı oğlan bu kadına şöyle karşılık veriyordu.” -O. C. Kaygılı. Boşboğaz, geveze, sır tutmaz. Ne çeşit gem vurulsa zaptedilemiyen (at).

akidesi bozuk sf. İnancı bozulmuş olan (kimse).

akordu bozuk sf. 1. Akortsuz. 2. mec. Uyumsuz davranışlarda bulunan.

aksanı bozuk sf. Bir dildeki kelimeleri doğru söyleyemeyen (kimse).

aşkarı bozuk 1. bk. aşkarsız-1. 2. Sözüne güvenilmiyen kimse. Yüzsüz, biçimsiz, sevimsiz, çirkin.

ayağı bozuk Bozuk ahlaklı, fahişe.

ayarı bozuk sf. 1. Belli bir ayarı olmayan. 2. mec. Ahlak, karakter veya aklı yerinde olmayan.

ayarı bozuk akçe bk. çürük akçe.

---