boş içerenli içerme

boş boş

zf. 1. Bir şey yapmadan. 2. Amaçsız, anlamsız, anlamadan: “Boş boş baktığımı görünce öfkelenip elindekileri bir köşeye attı.” -O. Pamuk. 3. Bilinçsizce.

boş gezenin boş kalfası

işsiz güçsüz dolaşan (kimse): “Oraya daha çok emekliler ya da ağırbaşlı orta yaşlılar giderdi.” -H. Taner.

içerme

a. İçermek işi, tazammun, ihtiva.

Mantıksal bağıntı olarak, bir şeyin başka bir şeyi kendi kapsamı içine alması. // Bu anlamda: a. Bir bilgi konusu kendisinden zorunlu olarak çıkan bir başka bilgi konus...

içerme fonksiyonu

bk. içerme gönderimi.

içerme funktoru

(...)

içerme gönderimi

(...)

içerme imi

İki önerme ya da bir önerme kümesi İle bir önerme arasında içerme ilişkisi olduğunu belirtmek amacıyla bunların adları arasına konulan sözeden dildeki ikili yüklem imi: | = (ya da ||—)

içerme kalıbı

(…) önerme kalıplarından oluşup yorumsal sözeden dilde bir açık önerme olan (…) biçimindeki deyim.