borç

borç, -cu

a. 1. Geri verilmek üzere alınan veya ödenmesi gerekli para veya başka bir şey: “Vaktim yok, bana para bul, şu borcu ödeyeyim, söz verdim.” -P. Safa. 2. mec. Birine karşı bir şeyi yerine getirme yükümlülüğü, vecibe: “Mektubunda diyorsun ki gel gayri / Vatan borcu biter bitmez ordayım” -B. S. Erdoğan.

borç İng. Obligation

İki ya da daha çok kimseler arasında, karşılıklı olarak doğan yükümlerin tümünü belli eden türe bağı.

borç

vecîbe. ~ ilişkisi: borç münâsebeti, ~ kapatma: itfâ (bk. söndürüm). ~yüklenme: borcun nakli. ~sözvermesi: borç va'di. ~ tanıması: borç ikrârı.

borç İng. debt, loan, obligation

Bir iktisadi karar biriminin bir diğerine karşı ödemesi gereken para veya yerine getirmek zorunda olduğu yükümlülük.

borç İng. debt

İki ya da daha çok kişi arasındaki karşılıklı yükümlülük.

Borç İng. Obligation

---

borç ile benzer kelimeler

açık borç belgiti İng. blank bill Tümü ya da bir bölümü doldurularak bu durumu ile borçlusuna imza ettirilen, alacaklısının adı yazılı olmayan borç belgiti.

ada yazılı borç belgiti İng. registered bond İyesinin adına kütüğe geçirilmiş borç belgiti.

ağa borç eder, uşak harç “ağa para sıkıntısı içinde olup borç etse de uşak, bunu anlamaz ve bol harcamayı sürdürür” anlamında kullanılan bir söz.

alternatif borç İng. alternative debit İçinden sadece biri yerine getirilmek üzere birçok ödeme konusunu kapsayan ve yapılacak uygulamalarda aradaki anlaşmaya göre seçme hakkının alacaklısı, borçlusu ya da üçüncü kişiye verilmesini olumlu kılabilen borç.

altınla ödenebilen borç belgitleri İng. gold bonds Karşılığı altın para ile ödenebilen ve özvarlıkları arttırmak amacıyla yaygın ortaklıklarca çıkartılan borç belgitleri.

anamalı üreten borç belgiti İng. adjustment bond Tecimsel bir kuruluş ve girişime ilişkin anamalın çoğaltılması amacıyla çıkarılan borç belgiti.

ariyere borç bk. gecikmiş borç

arpacıya borç eden ahırını tez satar “bir iş borçla sağlıklı bir biçimde yürütülemez” anlamında kullanılan bir söz.

---