boğum

boğum

a. 1. Boğulmuş, sıkılmış yer. 2. Parmak, kamış, saz vb. bitkilerin şişkince bölümü: “Sağ elinin şehadet parmağının ilk boğumuyla tetiği çekti.” -Ö. Seyfettin. 3. anat. İnce damarların veya sinirlerin yumak gibi toplandığı yer: Lenf boğumları. Sinir boğumları.

boğum

Deste, demet, tutam

boğum

Bohça.

boğum

Ökçe.

boğum

1. Pastırmacılıkta bir çift sucuk. 2. Halka.

boğum

Başak tutmaya başlamış ekin.

boğum İng. node, nodus

Yaprakların gövde üzerinde bağlı oldukları yer. Nodyum.

boğum İng. node

Bir durur dalganın sıfır noktaları.

boğum İng. node

Durağan dalgalarda titreşim genliğinin sıfır olduğu noktalar.

boğum Osm. ukde

bk. düğüm.

boğum, düğüm Osm. ukde

(botanik)

boğum, proglotis Fr. proglottis

(zooloji)

---

boğum ile benzer kelimeler

boğum boğum sf. Çok boğumlu: “Sanki Çakır'ın bileğini muayeneye alan genç adam bu değildi.” -T. Buğra.

baş boğum Kerestelik için kesilen ağacın ana gövdesi.

boğum arası Osm. mesafei beynel ukdeviye bk. düğüm arası.

boğum bağlamak Ekin başak tutmak.

boğum noktası İng. node Kendi kendisini kesen bir eğride, çakışmayan iki teğet varlayan çokkatlı nokta.

ikincil boğum İng. seconder constriction Kromozom üzerinde bulunan ve metafazda iğe bağlanmayan, sentromerin dışında boyanmayan bölge. Sekonder boğum.

ilk boğum Fr. Atloïde, Atlas Fr. Athlas, Atlas

kırk boğum Tilki kuyruğu da denilen su kenarlarında, çayırlarda biten boğum boğum olan dalları süpürge çöpüne benzeyen ve yiyen hayvanları ishale uğratan bir ot.

---