bıyık

bıyık, -ğı

a. 1. Üst dudak üzerinde çıkan kıllar: “Bu sabah tıraş olurken bıyığını kesememişti.” -Y. Atılgan. 2. Balıklarda deri uzantısı. 3. Asma vb. bitkilerde, sarılıp tutunmaya yarayan sürgün.

bıyık

Asma filizi.

bıyık

1. Kılçık (fasulye, bakla vb. bitkilerde). 2. Asma vb. sarmaşıkgillerin ince, uzun filizleri.

bıyık İng. barbel

1. Memelilerin üst dudağının üzerinde yer alan özel kıllar. 2. Bazı balıklarda ağız çevresinde sayılan, yerleri ve büyüklükleri türlere göre değişen, dokunmaya ve tat almaya yarayan sinir uçları taşıyan derinin dışarı doğru yaptığı uzantı.

bıyık Fr. barbillon

(zooloji)

bıyık Lat. barbellus

Bazı balıklarda ağız çevresinde sayıları, yerleri ve büyüklükleri türlere göre değişen, dokunmaya ve tat almaya yarayan sinir uçları taşıyan derinin dışarı doğru yaptığı uzantı, barbel.

bıyık İng. barbule

(Lat. barbula = sakal): Kemikli balıkların alt-çenesinden çıkan bazı uzantılar. 2. Memeli hayvanlarda üst-dudağın üst bölgesindeki özel kıllar.

---

bıyık ile benzer kelimeler

aşağı tükürsem sakal, yukarı tükürsem bıyık iki karşıt ve aynı derecede sakıncalı durum karşısında karar verme zorluğunu anlatan bir söz.

badem bıyık , -ğı a. Üst dudağın her iki yanında yer alan, badem içi biçimindeki bıyık: “Badem bıyık hafifçe sola kayıyor.” -T. Buğra. Badem biçiminde ve büyüklüğünde kesilen bıyık. Ucu kesilmiş kısa bıyık. (*Senirk...

bıyık altından gülmek birinin durumuna belli etmemeye çalışarak gülümsemek: “Sanki yarım ağız söylediğimi anlamış gibi bıyık altından gülerek şöyle bir süzüyor beni.” -A. Ümit.

bıyık bırakmak bıyık uzatmak.

bıyık burmak (veya bükmek) çalım yapmak amacıyla bıyıklarını kıvırmak: “Bıyık buran, göğüs geren erleriz.” -E. B. Koryürek.

bıyık gevmek Bıyık burmak

bıyık taşı Kömür ocaklarında odunun bittiği yere sıralanan taş.

bıyık yastığı Bıyığı çoğaltmak için, eskiden, uç taraflarının altına sakaldan eklenen kısım.

---