añ

añ

1. Bahçe, tarlasının. 2. Tarla.

an Ar. ¥n

(I) a. (a:nı) Zamanın bölünemeyecek kadar kısa olan parçası, lahza: “Zira göçebelerin hayatı her an yardımlaşmalarını gerektirir.” -C. Meriç.

an

(II) a. hlk. İki tarla arasındaki sınır.

an

(III) a. Zihin: An bulanıklığı. An yorgunluğu.

an

1. İki tarla arasındaki sınır, set şeklindeki ayrıntı. 2. Saçın ayrılma çizgisi, yiv. 3. Bahçe içinde suyun birikmesi için yapılan toprak set. 4. Eklem, mafsal, boğum. 5. Baldır, diz, incik. 6. Elde, avuç ile bilek arasındaki şişkin yer. 7. Hayvanlarda dişlerin üst tarafında veya damakta çıkarak ot yemelerine engel olan şişlik, et parçası. 8. Yaprak, sap veya dalın gövdeye bağlandığı yer, budak. 9. Aşıda kullanılan çeliğin, aşılanan ağaç dalına değdiği yerdeki boğum: Bu çeliğin anı iyi değil. 10. Birşey üzerinde yapılan çentik, yontuk. 11. Don ve pantolonlarda iki bacak arasındaki kısık yer, ağ, bu kısma konulan üçgen şeklindeki parça: Donun anını sarkık yapmışsın.

an

1. bk. anız (I)-1. 2. Yapraklardaki damar. 3. Ağaç özü. 4. Su.

an

1. Alın, baş: O hayırsız evlattan annıma gün mü değecek sanki. 2. Karşı, ön.

an

1. Fırsat, elverişli durum: Anını buldun, elinden geleni yap. 2. İşte, işte burada.

an

Ekinin biçildikten sonra tarlada kalan köklü sap kısmı.

an

Hayvan damağı.

an

(< Ar. ân) an, çok kısa zaman parçası

an

Ağrı

an

Tarla sınırı (Çayağzı)

an

İki tarlayı ayıran tümsekleşmiş toprak

an

Enstantane, an

an İng. pure

kimya: Bir kimyasal özdeğin yabancı özdeciklerden arınmış niteliği.

an İng. mind

Olay, nesne ya da durumlar karşısında kavramsal ayrıştırma ve birleştirme işlevinde bulunan üst yeti.

an

İki tarlayı birbirinden ayıran toprak sınır. (Ulucak *Eşme -Uşak; Beyağıl *UIukışla -Niğde)

---